De na 1965 afgenomen betekenis van religie binnen de samenleving weerspiegelt zich in de positie die het gebedshuis in de fysieke ruimte inneemt. In plaats van prominent vrijstaande gebouwen in het centrum worden in de omgeving geïntegreerde bouwwerken aan de (stads)randen de norm.
Ook werden sociaal-maatschappelijke nevenfuncties belangrijker: er werden cursussen gegeven, maaltijden geserveerd en bijeenkomsten georganiseerd. De plattengronden bevatten dan ook meer nevenruimtes. Het toegankelijker en alledaags maken van het gebedshuis past bij de democratisering van het geloof waarbij kerkgangers bijna op gelijke voet met de priester of predikant kwamen te staan.
Uit: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed: Post 65 gebedshuizen. Kerken, moskeeën, synagogen en tempels in Nederland 1966 – 2019