Kunsthistorische waarde
Het sgraffito die de indertijd bekende kunstenaar Gerard Hordijk in 1952 (?) op het balkon in de theaterzaal van Werkspoor op Oostenburgersgracht 75 maakte, heeft een kunsthistorische betekenis als een vroege sgraffito in de realistische stijl en als een kunstwerk van Hordijk. Hij maakte vooral opdrachten voor representatieve gebouwen. Het plafond in de directiekamer is bekender dan deze op het balkon. In de jaren twintig studeerde Hordijk Bouwkunde in Delft en ging in Den Haag naar de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Als 28-jarige vertrok hij naar Parijs, waar hij met Piet Mondriaan bevriend raakte. Na Parijs woonde hij vijf jaar in Nederland en maakte behalve de wandschildering in de Stadsschouwburg ook een wandschildering in het Concertgebouw. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleef hij in Amerika. Na de oorlog keerde hij terug uit New York en kreeg van Werkspoor diverse kunstopdrachten, zoals voor twee treinwagons voor de Argentijnse president Juan Perón en voor deze sgraffito`s in het gebouw van Werkspoor. Gerard Hordijk was lid van De Realisten en van de Vereniging van beoefenaars der Monumentale Kunsten (VbMK). Realistische kunst is vaak geliefd door de verstaanbaarheid, en als erfgenaam van de Gemeenschapskunst hoort deze kunst niet in musea thuis, maar in een omgeving waar het gezien kan worden door het grote publiek.