Vragende kinderen
Kunsthistorische waarde
De wandschildering bij de entree van het voormalig stadhuis is kunsthistorisch van groot belang – een top-kunstwerk- omdat het geschilderd is door de internationaal bekende Karel Appel, oprichter van de CoBra-beweging en door velen beschouwd als de belangrijkste Nederlandse abstract-expressionistische kunstenaar van na de Tweede Wereldoorlog. Deze wandschildering met de half-figuratieve, half abstracte vormen, heeft als de eerste wandschildering in zijn oeuvre zeldzaamheidswaarde. Het heeft ook waarde omdat het symbool staat voor de herwonnen vrijheid na de oorlog en vrijheid in de kunst. Karel Appel schilderde hier ‘Vragende Kinderen’, de hongerige kinderen die hij in de treinen tijdens de Tweede Wereldoorlog zag. Het werd indertijd door ambtenaren als choquerend beschouwd, in de pers belachelijk gemaakt en is daarna tien jaar lang verborgen. In zijn kunst liet Karel Appel zich inspireren door de spontaniteit van kindertekeningen en kunst uit Afrika, zonder de formele regels van de westerse maatschappij. Kinderen maken geen oorlog. Over Karel Appels kunst zijn talloze boeken en catalogi gepubliceerd en veel solotentoonstellingen georganiseerd, waaronder in het Cobra Museum in Amstelveen. Hij studeerde aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten en richtte met Brands, Rooskens en Corneille de Experimentele Groep op. In 1948 volgde de CoBra. Hij was kort lid van VbMK en van de LIGA Nieuw Beelden. Hij beschilderde in 1955 een lange muur op de tentoonstelling E55 en maakte voor architect Oud tegeltableaus op het Bio-vakantieoord en voor het Shell-gebouw in Den Haag. Het Westeinde Ziekenhuis in Den Haag bezit een ook kunstwerk van Appel. Zijn glas-in-betonwand siert het gebouw van Technicon – nu Hofpleintheater – in Rotterdam. Over zijn glasappliqué’s in de Paaskerk in Zaandam schreef Frans van Burkom een waardestellend rapport.
Cultuurhistorische waarde
De wandschildering heeft ijkwaarde: in kunstgeschiedenisboeken wordt het niet alleen gezien als de start van de carrière van Karel Appel, maar als symbool voor de strijd voor erkenning van het expressionisme in het begin van de jaren vijftig. Het is een van de vier monumentale kunstwerken van Karel Appel in Amsterdam. Na alle ophef over deze wandschildering gaf Willem Sandberg, directeur van het Stedelijk Museum, hem als compensatie in 1951 de opdracht voor het beschilderen van de foyer naast de aula van het Stedelijk Museum. In 1956 kreeg Appel opnieuw een opdracht voor een grote wandschildering in het restaurant van het Stedelijk. Het Slotervaartziekenhuis bezit een glaswand van Appel.
Architectuurhistorische waarde
De wandschildering heeft een beeldbepalende positie in het voormalige stadhuis, dat in 1926 is ontworpen door Nicolaas Lansdorp van de Dienst Publieke Werken.