De molen dankt zijn naam aan de negentigjarige weduwe Elisabeth Admiraal, die hem in 1792 liet bouwen. Het is een achtkante bovenkruier met stelling. Dit betekent dat de kap met de daaraan bevestigde wieken op de windrichting gezet kan worden en dat er een rondlopende galerij is voor de bediening van buitenaf. Tot 1940 maalde d’ Admiraal regelmatig krijt en tras (fijngemalen tufsteen dat een waterdichte metselspecie oplevert). In 1954 hield de laatste eigenaar die van de molen leefde ermee op. Sinds een ingrijpende restauratie in 1967 laten vrijwilligers de molen weer met regelmaat draaien. In 2008 is de krijtdroogschuur herbouwd en sinds 2010 wordt er weer krijt gemalen. Krijtmolen d’Admiraal is de enige van de ooit veertien molens in deze omgeving die er nog staat.