Reliëf Hans Ittmann
Kunsthistorische waarde
Het abstracte houten wandreliëf dat zich tot de sloop van het Wibauthuis aan de muur van de kantine bevond, is gemaakt door Hans Ittmann. Het heeft kunsthistorische waarde als een groot kunstwerk van Ittmann en het heeft waarde als een belangrijk kunstwerk in het oeuvre van deze bekende Amsterdamse beeldhouwer. Het is van kunsthistorische waarde als een exponent van de abstract-geometrische beeldhouwkunst en de conceptueel-concrete kunst uit de vroege jaren zestig. Het heeft haar wortels in De Stijl en de concrete abstractie van de jaren dertig. Het kunstwerk staat afgebeeld in het boek van Tom Haartsen, Wand des tijds. Ittmann groeide op in Waalwijk en volgde privélessen bij Cephas Stauthamer in Amsterdam. Met een studiebeurs vertrok hij naar Parijs, waar hij op de Ecole des Beaux Arts en bij Ossip Zadkine studeerde. In de loop van de jaren vijftig ging hij steeds abstracter werken. Ittmann was lid van de kunstenaarsvereniging Creatie, die in 1955 overging in LIGA Nieuw Beelden. Hij heeft een groot aantal kunstwerken – vooral constructivistische beelden – en een paar monumentale kunstwerken gemaakt. In Rotterdam staat zijn beeld Phoenix, dat symbool staat voor de wederopbouw.
Cultuurhistorische waarde
Voor de elektriciteitscentrale in Amsterdam-Zuid maakte Ittmann De Vierde Dimensie, en bij de ingang van de tuinen bij de Wiltzanghlaan staan twee entreepoorten met figuratieve reliëfs van zijn hand. De wand van het Wibauthuis kan gezien worden als een van de weinige gerealiseerde LIGA Nieuw Beelden-kunstwerken. Vergaderingen van de LIGA vonden plaats bij Karsten en Ittmann en ook architect Gawronski was lid van de LIGA.
Architectuurhistorische waarde
De glaswand had in de foyer een beeldbepalende positie. Het Wibauthuis, gebouwd door architect Norbert Gawronski voor de Dienst Stadsontwikkeling, is inmiddels gesloopt. Het houten wandreliëf is opgeslagen en wacht op herplaatsing.