De neoclassicistische Sint Antonius van Padua werd in 1841 gebouwd ter vervanging van een zeventiende-eeuwse schuil­kerk. De gangbare bijnaam dankt de huidige kerk aan de namen van de twee woonhuizen waarin deze voorganger was gehuis­vest, ‘Moyses’ en ‘Aäron’. Ontwerper van het nieuwe kerk­gebouw in waterstaatsstijl was de Vlaming T.F. Suys, hofarchitect van koning Willem I en directeur van de Amsterdamse Ko­ninklijke Academie van Beeldende Kunsten. De voorgevel lijkt geheel van natuursteen. In werkelijkheid zijn dat alleen de Ionische zuilen, de pilasters, de plint en het bordes. Alle overige onderdelen zijn uitgevoerd in gepleisterde baksteen of ge­schilderd hout. De Korinthische kapitelen in het interieur zijn geïnspireerd op die van het Pantheon in Rome, die Suys tijdens zijn studietijd daar minutieus had nagetekend. Het barokke hoofdaltaar is afkomstig uit de oude schuilkerk, evenals enige beelden en enkele geschilderde altaarstukken van Jacob de Wit. Het orgel stamt uit 1871.