De kerk is gebouwd als huiskerk op een achtererf tussen het Singel en de Herengracht. In 1639 werd de kerkruimte vergroot in de richting van de Herengracht, waardoor het huidige pleintje ontstond. Het pand heeft een fraaie trapgevel in Hollandse renaissancestijl uit 1642. De gevelsteen van nummer 452 herinnert aan de hereniging van verschillende doopsgezinde groepen in 1801. De kerkzaal is bereikbaar via een lange gang in het pand Singel 450. De rechthoekige ruimte is aan drie zijden omgeven met dubbele galerijen, gedragen door zuilen van de Toscaanse orde. Hierop rusten de spanten van het tongewelf, dat geheel gestuukt is. Het orgel dateert uit 1777 en de preekstoel daaronder uit dezelfde periode. Rond 1840 werd de kerk ingrijpend verbouwd naar een ontwerp van M.G. Tétar van Elven, waarbij de gevel aan de Herengrachtzijde het huidige aanzien kreeg. In 1969 verhuisde de waardevolle doopsgezinde bibliotheek naar de Universiteitsbibliotheek.