De Sint Josephkerk is een driebeukig kerkgebouw met toren, voorhof en uitgebouwde apsis en doopkapel. Het ontwerp is geïnspireerd op een vroegchristelijke basilica, gebouwd met moderne materialen. Beton had in Nederland nog geen toepassing gevonden in de kerkelijke architectuur. De bouw werd al vanaf 1941 voorbereid, maar kon pas na 1950 worden gerealiseerd. Het kostte de architecten grote moeite het bisdom van hun ontwerp te overtuigen. Het exterieur wordt bepaald door een betonconstructie, met muurwerk van betonplaten en Limburgse natuursteen. De bakstenen lichtbeuk wordt inwendig gedragen door betonnen pijlers, het dak door spanbalken. De plafonds bestaan uit geprefabriceerde betoncassetten. De kerkruimte bood plaats aan 1130 personen. In 1990 verviel de kerkfunctie. De kerk geldt als pioniersontwerp binnen de vernieuwing van de kerkelijke architectuur.